Vanaf 1840 zijn er Zusters van Liefde in België aanwezig: eerst in Maaseik, waar onderwijs aan blinde en doofstomme kinderen werd opgezet. Vanaf 1844 kwam er een school in Borgloon en in 1851 vestigden twee zusters zich in Zonhoven. Onderwijs en ziekenzorg vormden de kern van de liefdewerken. In 1961 werd België een zelfstandige provincie; geleidelijk aan liep het aantal zusters terug.

De zusters zijn echter nog op heel wat terreinen actief, alhoewel de meesten officieel met pensioen zijn. Er is nog vrijwilligerswerk in de bejaardenzorg, in de parochies, in een bedevaartsoord waar de zusters een tijdlang gewerkt hebben en waar ook een communiteit gevestigd was (Heppeneert). In Maaseik zijn de priesters nog welkom voor een warme maaltijd. De grote gastvrijheid naar allerlei organisaties, de inzet en het vrijwilligerswerk van de zusters voor verenigingen als Vincentius, A.T.D. werden ondertussen vervangen door de financiële steun omwille van de hoge leeftijd van de zusters. Enkele zusters zijn nog actief lid van Samana (= vroegere Ziekenzorg).

Er is nog één grote communiteit H. Catharina, Zonhoven, Woon-zorgcentrum, waar ook leken-residenten verblijven. Hier genieten onze meest zorgbehoevende, oudere zusters een mooie levensavond, waar ze naast de gemeenschappelijke kapel ook nog een eigen kleinere kapel hebben en lokalen voor gemeenschappelijke activiteiten.

Het Brigittijnenklooster van Borgloon, waar bijna 175 jaar zusters hebben verbleven en gewerkt, voornamelijk in het onderwijs en internaat, werd in december 2015 gesloten. Er werd door de parochie- en de scholengemeenschap afscheid genomen van de laatste zusters die hartelijk bedankt werden voor hun inzet in en voor de parochie.

De andere zusters verblijven in kleinere groepen, die echter nog deelnemen aan allerlei activiteiten en waar ook geregeld mensen uit de buurt over de vloer komen.